ผัดกะเพราเห็ดฟาง

ไปบ้านญาติ ในงานรวมญาติประจำโอกาสสำคัญหนึ่ง ๆ เขาก็เตรียมอาหารไว้ให้ 1 เมนูสำหรับเราโดยเฉพาะ เพราะในครอบครัว ก็มีเราคนเดียวนี่แหละที่ไม่กินเนื้อสัตว์

ที่เขาทำให้เป็นผัดกะเพราเห็ดฟาง เป็นเห็ดฟางขนาดพอเหมาะ ส่วนรสชาติก็อร่อยแบบมาตรฐาน เพราะญาติที่ทำเป็นแม่ครัวที่ทำอาหารขายทุกวันอยู่แล้ว

แต่เราก็ไม่ได้กินรสแบบเดิมแล้ว เข้าใจว่าอร่อย แต่มันเผ็ดสำหรับเรา ซึ่งถ้าเปรียบกับเราแต่ก่อนก็คงสุดอร่อยเลยแหละนะ แต่พอมาตอนนี้ก็เรียกได้ว่าเผ็ดสะใจทีเดียว ก็ไม่ถึงกับลำบากนัก กินได้อยู่แค่เผ็ดไปหน่อย เหมือนลิ้นมันอ่อนไหวขึ้น

จริง ๆ รสมันก็ไม่ได้สำคัญหรอก ไม่ใช่คุณค่าอะไรนัก น้ำใจ และความเกื้อกูลนี่แหละคือคุณค่า เคยเข้าไปอ่านในกลุ่มมังสวิรัติ ก็จะมีส่วนหนึ่งที่เขามีปัญหาในการเข้าสังคม รวมญาติ ฯลฯ แต่ผมไม่เคยมีปัญหานี้เลย มีแต่คนคิดถึงเรา เกื้อกูลเรา ห่วงว่าเราจะกินอะไรได้ มีแต่ความเมตตาต่อกัน …แต่ก็นะ เราทำกรรมมาต่างกัน ก็ต้องขอบคุณตัวผมเองที่เคยทำกรรมดีมา ก็เลยได้มารับผลกรรมที่ดี